Zaventem

Als je ooit op retraite bent geweest in een retraitecentrum zoals Padmaloka, dan heb je waarschijnlijk ook met vreugde kunnen vaststellen dat het er zo rustig is, dat er een ondersteunende en inspirerende atmosfeer hangt, dat je de batterijen weer kan opladen. De gedachte zou wel eens durven opkomen ‘kon ik hier maar altijd leven en wonen’.

Wat je niet ziet als deelnemer aan een retraite is het werk achter de schermen. Zo rustig en vredevol de atmosfeer aan de kant van de deelnemers kan voelen, zo druk en hectisch kan het voelen voor de organisatoren. Dit ben ik de laatste 10 dagen aan het ontdekken. De retraitegangers krijgen een mooi, getimed programma: dan eet je, dan slaap je, dan mediteer je, dan ben je in stilte, dan krijg je een lezing. Er is een prachtige tuin waarin je kan wandelen, er is steeds thee, er zijn verse lakens en dekens bij aankomst, er is eten op tijd .. De community van Padmaloka werkt keihard om dit alles gedaan te krijgen, op tijd en in orde. Voor ik vertrok vergeleek iemand die heel wat ervaring hiermee heeft, het met een luchthaven op het drukste moment. Steeds meer kan ik zien wat ze bedoelde, toen ze dat zei.

En toch is het anders dan een drukke job op kantoor. Waarom dat zo is, dat kan ik nog niet helemaal zeggen en misschien slaag ik daar ook niet zo snel in – misschien hoeft dat ook niet. Maar het zal zeker iets te maken hebben met het feit dat we eenzelfde ideaal delen.

Padmaloka

4 mei reed ik – onder de zee door – het land van King Arthur binnen om daar de komende 4 maanden door te brengen. Mijn eerste stop was Vajrasana, een retraitecentrum in Sussex waar ik een week retraite zou doorbrengen en kennis zou maken met de basisprincipes van Breathworks, een mindfulness based pain management program. Het tweede en tevens langste deel van mijn verblijf vindt plaats in Padmaloka, een retraitecentrum in Surlingham, vlabij Norwich waar ik zal werken en wonen tot en met 3 september.

De Breathworks retraite is ondertussen achter de rug. De retraite werd geleid door Sona en Ratnaguna, twee senior ordeleden maar de retraite was nu eens geen FWBO of boeddhistische retraite. Wat Breathworks brengt, mag dan wel gebaseerd zijn op en geinspireerd zijn door boeddhistische oefeningen en praktijken, het brengt iets wat voor iedereen toegankelijk is, ook al heb je geen boeddhistische achtergrond of zelfs interesse.
De bedoeling van de Breathworks methode is het helpen van mensen met chronische pijn om op een betere manier om te gaan met die pijn. Hiervoor maakt het gebruik van verschillende mindfulness oefeningen.
De retraite was uitermate leerrijk en bij momenten ook lekker uitdagend (zoals een goede retraite ook moet zijn). De mensen waren prachtig en de lesgevers gewoon schitterend. Ondertussen heb ik besloten om in november de vervolgretraite te volgen om zo de volgende stap te zetten in het worden van een Breathworks trainer.

Afgelopen vrijdag bracht Steve, mijn kamergenoot tijdens de Breathworks retraite, me tot aan de voordeur van Padmaloka en begon het tweede deel van mijn avontuur: Padmaloka.
Het is toch wel wat, van een situatie waarin je alleen woont en zo ongeveer doet wat goed aanvoelt, gaan leven in een woongemeenschap van ondertussen 15 mannen (vandaag komt onze nieuwe kok nog aan), waar op dit moment 25 mannen een intensieve retraite houden die zich in ons leven als community members weeft, om 15 mannen te leren kennen die allen zo verschillend zijn, om in de stilte van Padmaloka (in ieder geval nu toch) te leren leven.

Hoe moeilijk ik het ook al moge gevonden hebben, ik geniet ervan met volle teugen. Van een aantal van mijn medebewoners weet ik nu al dat ze goede vrienden zullen worden. Dat heb je nu eenmaal, met de ene heb je dat vlugger dan met de andere. Toen ik hier toekwam, lag mijn bed vol met welkomstkaartjes en iedereen doet zo heel erg hard zijn best om me hier thuis te laten voelen.

Iedere morgen sta ik op om kwart voor 7 en stap om 7 uur in de meditatieruimte voor een stevige meditatie met de community members. ’s Avonds ga ik om half 8 voor een tweede lang meditatieblok. Momenteel ben ik nog aan het inlopen en doe nog geen ganse dagen werk en die tijd gebruik ik om alles hier een beetje te verkennen, te praten met mensen, wat te studeren en veel te schrijven. Al sinds ik hier ben, dringt het schrijven zich aan me op, het wil geschreven worden dus schrijf ik maar. Een hele interessante is trouwens dat ik een angst aan het exploreren ben: de angst om echt neer te zitten en te schrijven, om echt met de pen in de hand in mezelf te duiken en de woorden uit mijn pen te laten vloeien – bang voor wat ik wel eens zou kunnen tegenkomen vermoed ik.

Signing off now

See you soon!

PS. op het fotolog (bij de links aan de rechterkant) zet ik af en toe wat foto’s