Alles dondert op zijn plaats
Plots
Zonder waarschuwing
Een egaal licht verspreidt zich over de stad
Levendig en vinnig
Vrolijk
Of?
Is het toch zachtjes gegleden?
Op zijn plaats verschoven?
Beetje bij beetje?
In één vloeiende beweging?
Waren de ogen te traag?
Inert door begeerte?
Half blind dwaal ik
Door een prachtig overladen tuin
Op zoek naar een bloem
Enkele jaren geleden kwam ik in een tekst het beeld van de slang en de kikker tegen. De slang heeft de kikker binnengewurgd en de kikker zit vast in de slang. De kikker uitspuwen kan ze niet meer en de kikker verder doorslikken kan ook niet. Een heel onaangename positie voor de slang (en de kikker uiteraard ook maar die is er zich – hopelijk – niet meer van bewust), dat had ik toen al door. Ik begreep rationeel waar het beeld voor stond en de ratio bracht ook de volgende vraag naar boven: ‘wat kan de slang dan doen in zo’n geval?’. Een antwoord had ik nooit gevonden.
Vandaag besefte ik tijdens een rit op de fiets opeens waar het beeld voor staat. Opeens begreep ik vanuit mijn eigen ervaring hoe het kan aanvoelen zo’n kikker in je strot te hebben. Mijn kikker is geen kwakend slijmerig diertje maar het iets diepere besef dat het inderdaad allemaal verandert. Ik zie het overal om me heen. De herfst, het zonlicht dat lager invalt, de dagen die korten, mensen rondom mij die ziek worden of sterven, mijn PC die me in de steek laat. En neen, dat zit niet gemakkelijk want het zet me aan om me bezig te houden met dat wat echt belangrijk is, om de Wet te zien en ernaar te leven, er verantwoordelijkheid voor op te nemen. Ik heb de kikker ingeslikt. Doorslikken kan niet en weer uitspuwen ook niet.
Met een beter begrip van het beeld van de slang en de kikker, is ook een antwoord gekomen op mijn vraag ‘wat kan de slang doen?’ De slang kan en moet niets doen. De kikker verteert vanzelf, met ‘tijd en boterham’. Het is niet het antwoord dat mijn op controle gerichte geest had gehoopt te vinden maar het is wel het enige echte antwoord.
Fricties 